Είπε ο Αλμπέρ Καμύ κάποτε: « Ό,τι γνωρίζω για την Ηθική και την Υποχρέωση, το οφείλω στο ποδόσφαιρο.» Λίγα λεπτά μετά το ήδη ιστορικό ντέρμπι στο Γ. Καραϊσκάκης, ο πρόεδρος Βαγγέλης στέκεται φαρδύς-πλατύς μπροστά στα μικρόφωνα και, πιθανότατα, δεν έχει στο μυαλό του τον Γάλλο συγγραφέα και φιλόσοφο: «Διδάξαμε ήθος και αρχές». Σοβαρά, τώρα. Αυτό είπε.
Λίγο πιο πριν, κάμποσοι οπαδοί του Ολυμπιακού οι οποίοι έχουν εισβάλλει στο γήπεδο με το πατροπαράδοτο ελληνικό «ντου», σκίζουν τα δίχτυα, κυλιούνται εκστασιασμένοι στο χόρτο, πέφτουν στα γόνατα και φωνάζουν συνθήματα, μερικοί προπηλακίζουν παίχτες του Παναθηναϊκού και γενικότερα συμπεριφέρονται σαν αφρισμένο ασκέρι πλιατσικολόγων που επιτίθεται σε αγροικία ένα ωραίο μεσαιωνικό απόγευμα. Βάζω, όμως, στοίχημα ότι άλλοι τόσοι και πολλοί περισσότεροι Ολυμπιακοί από τις κερκίδες έβραζαν μέσα τους από το τραγικό θέαμα.
Πριν καλά – καλά καθίσει η στάχτη της καφρίλας και με την πρόταση μομφής να περιμένει στην γωνία, ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα ζητήσει συγνώμη. Θα του πάρει λίγο καιρό αλλά θα ομολογήσει, λες και δικαιολογεί οτιδήποτε στην όλη υπόθεση, πως ήταν λάθος του να αντιδράσει οπαδικά. Ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα, δηλαδή.
Πάντως δεν χρειαζόταν να είσαι και ο μεγαλύτερος σκεπτικιστής του καιρού μας για να μην πειστείς από την μεταμέλεια-αγγαρεία του προέδρου του Ολυμπιακού. Με την πρόταση μομφής να περνάει και να μην ακουμπάει και αφού ακολουθούν χαριτωμένες δηλώσεις του στυλ «παιδιά, να ρίξουμε τους τόνους, να φτιάξουμε το ποδόσφαιρο μας» ο πρόεδρος Βαγγέλης ξαναχτυπά, ημέρα Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου: «Είναι δυσφήμιση για το ποδόσφαιρο να πηγαίνει ο Παναθηναϊκός στην UEFA.» Σε αντίθεση, κάποιος θα έλεγε, με όλα όσα διαδραματίστηκαν μετά το ντέρμπι. Και συνεχίζει μισό-απειλώντας, μεθυσμένος από προεδρική εξουσία: «Ο λαός του Ολυμπιακού είναι τρεις φορές περισσότερος. Τι θέλετε να κάνω; Να τον βγάλω και εγώ στο δρόμο;»
Η μεταμόρφωση του Βαγγέλη Μαρινάκη σε Μεγάλο Μαουνιέρη έχει ήδη αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά και οι πρώτοι που θα πρέπει να προσβληθούν από μία τέτοια δήλωση είναι οι ίδιοι οι φίλοι του Ολυμπιακού. Εκτός αν δέχονται να μιλάει εκ μέρους τους με τέτοιο τρόπο ο πρόεδρος της ομάδας τους.
- "Το επόμενο λέγεται Βρέχει Κλωτσιά Στην Στράτα Μου"
Φυσικά, δεν νομίζω να υπάρχει κανείς νοήμων άνθρωπος που να υποστηρίζει πως όλα τα στραβά και ανάποδα του ταλαίπωρου ελληνικού ποδοσφαίρου ξεκινούν και τελειώνουν στον Μαρινάκη. Και η τυφλή καφρίλα πάντα θα φοράει διάφορα κασκόλ. Απλά, τα λόγια και οι πράξεις του, ειδικά ως προέδρου της διοργανώτριας αρχής, όπως και άλλων περίφημων οπλαρχηγών του ποδοσφαίρου μας, θυμίζουν περισσότερο παραγγελιά για ζεϊμπέκικο και αλίμονο σε όποιον ξεκάρφωτο σηκωθεί να χορέψει.
Γύρω τους, οπαδικές εφημερίδες κάθε απόχρωσης, σκουπίζοντας βιαστικά και προκλητικά κάτω από το χαλί κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας, όχι μόνο χτυπούν παλαμάκια μέσα από νοητικά καθυστερημένα πρωτοσέλιδα, αλλά στήνουν και ένα τσιγάρο στην μέση, να φέρει από πάνω του στροφές ο εκάστοτε «γίγαντας πρόεδρος» , ο «αμάσητος λεβέντης» που πάντα λέει τα πράγματα με το όνομα τους αλλά το αντίπαλο σύστημα τον πολεμάει.
Αυτό είναι το Ήθος που διδάσκουν οι σοβαροφανείς παράγοντες των ομάδων μας. Τζάμπα μαγκιά, εύκολο οπαδιλίκι, λόγια του αέρα και καμία αγάπη για το άθλημα, πέρα από «προστασία» για την ομάδα. Αυτοί διαχειρίζονται το ποδόσφαιρο μας. Άλλοτε με νοοτροπία μεσσία, άλλοτε με νοοτροπία βοσκού και άλλοτε με αυτή του μπράβου. Που και που, επισκεπτόμαστε και κανένα ίδρυμα για να δώσουμε χαρά στα μικρά παιδιά, για να δείξουμε ότι νοιαζόμαστε για τους αναξιοπαθούντες, πακέτο διαφήμισης του ανθρώπινου προφίλ μας και επίδειξη φιλανθρωπίας. Αυτό περίπου είναι το Ήθος που διδάσκουν ο κάθε πρόεδρος Βαγγέλης, ο κάθε πρόεδρος Μπέος, ο κάθε πρόεδρος Μάκαρος Ψωμιάδης.
Έχει δεν έχει περάσει μισός χρόνος από τότε που ο Νικόλας Πατέρας, με ύφος μιας ντουζίνας καρδιναλίων και με το μούσι του Κιούμπρικ έβγαινε από την συνεδρίαση της Σούπερ Λίγκας και μας έλεγε πως το ελληνικό ποδόσφαιρο πρέπει να αισθάνεται τυχερό που έχει αυτόν και τον Μαρινάκη.
Πριν ο ανακουφισμένος φίλαθλος κόσμος πάρει τους δρόμους για να πετάξει την σκούφια του από την χαρά του, είχε ήδη αρχίσει να γελάει με το ανέκδοτο.
Και ύστερα κοροϊδεύουμε τον Αλέφαντο…
No comments:
Post a Comment