Δίπλα του, ο Βασιλομπίλαρος Δημητριάδης, που στοιχηματίζω πως στο Φάληρο την Κυριακή κόντεψε να πάθει καρδιά, σε ρόλο οργανωτή κερκίδας.
Ας του εξηγήσει κάποιος πως δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος για ετοιμάσεις την αντίπαλη έδρα.
Όχι ο καλύτερος τρόπος για να αποδείξεις, ως πρόεδρος, πως δεν είσαι ακόμη ένας από αυτούς που κατηγορείς και όχι ο καλύτερος τρόπος για να αποστασιοποιηθείς από Μαρινάκειες συμπεριφορές, από γραφικές απόπειρες χοντροκομμένου χιούμορ σε κοπές πίτας, από πτώσεις της ηλεκτροδόσης όταν η ομάδα σου χάνει, από τα ντου του Καπετάνιου.
Αλλιώς, ας του εξηγήσει κάποιος πως, συνήθως, οι ηρωικές υποδοχές πούλμαν βιντεοσκοπούνται.
Ο Μανόλο Χιμένεθ δεν φαίνεται να λαμβάνει μέρος στα συνθήματα, ίσως είχε μπει στο Wikipedia για να ανασύρει από την πλούσια ιστορία του τόπου μας την επόμενη αναφορά, το επόμενο μυθολογικό τσιτάτο για να το χρησιμοποιήσει σε ακόμη μία ηρωική συνέντευξη τύπου.
Όπως τότε που έλεγε σε Ισπανούς δημοσιογράφους ότι στην Ελλάδα των φωνάζουν Leonidas. Άλλωστε είναι γνωστό, όταν, για παράδειγμα, ρωτάς κάποιον αν κατάλαβε τι είδους τακτική είχε η ΑΕΚ του Χιμένεθ στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αυτός θα σου απαντήσει: Α, εννοείς την ΑΕΚ του Λεωνίδα...
Μην χάσετε την επόμενη συνέντευξη στον Κήρυκα του Αλικάντε. Μπορεί να τους πει ότι μετά την ηρωική εμφάνιση και τα έξι γκολ που δέχτηκε η ομάδα του, οι μισοί φίλοι της ΑΕΚ τον φωνάζουμε Βελλερεφόντη και οι άλλοι μισοί Παύλο Μελά ή Νεστορίδη του Αραχάλ. Και μετά θα πορευτεί όπως πορεύεται, χωρίς να χρειάζεται να γνωρίζει ότι στην Ελλάδα δεν είσαι και τόσο γραφικός, αν μιλάς για μάχες του Μαραθώνα, είσαι Ισπανός και δεν σε λένε Νίκο Αλέφαντο.
Την Παρασκευή, δύο μέρες πριν του έρθει ο αττικός ουρανός σφοντύλι, μπαίνει και στα χωράφια της κωμωδίας καθώς μας πληροφορεί πως δουλεύει για να γίνει η ΑΕΚ ότι ήταν, ότι διαβάζαμε στα βιβλία, ότι μας έλεγαν οι παλιότεροι. Το που και σε ποια βιβλία τα διάβαζε και ποιοι είναι οι παλιότεροι που του έλεγαν για τον Μπάρλο και τον Τζίμη τον Πατίκα είναι ένα μυστικό που χάνεται στα βάθη του χρόνου, κάπου στις όχθες του Γκουανταλκιβίρ.
Ας είναι, δεν χρειάζονται και οι τόσο παλιότεροι, μας κάνουν και αυτοί που μπορούν και θυμούνται έναν Ασουνσάο, έναν Σίμο Κρασσά, η έστω, έναν Βάλνερ.
Σε μια άλλη προσπάθεια να αγγίξει το αεκτζίδικο αίσθημα και να μας καθησυχάσει, μας είπε πάνω-κάτω πως ο στόχος είναι η ΑΕΚ να γίνει σαν την Ντόρτμουντ, μέσα σε δύο-τρία χρόνια. Δεν χρειάζεται να του εξηγήσει εδώ κάποιος το ατυχές της σύγκρισης και το οξύμωρο του εννοιολογικού πλαισίου των δηλώσεων του.
Δεν χρειάζεται κάποιος να του πει πως η Μπορούσια Ντόρτμουντ έχει ένα από τα πιο εντυπωσιακά ποδοσφαιρικά γήπεδα στον κόσμο πάντα γεμάτο και για να βρεις διαρκείας πρέπει να έχεις μπάρμπα στην Κορώνη του Βεστφάλεν. Ή ότι πάει να πάρει τον τίτλο σε ένα πολύ πιο ανεπτυγμένο πρωτάθλημα, αφήνοντας πίσω την Μπάγιερν Μονάχου, με σχεδόν όσους πόντους διαφορά έχει αφήσει ο Ολυμπιακός την ΑΕΚ φέτος. Ή ότι έχει ένα εξαιρετικό ρόστερ, ή ένα από τα καλύτερα δίδυμα νέων κεντρικών αμυντικών στην Ευρώπη και όχι τον ηρωικό Τραιανό Δέλλα σε ρόλο Αλεσάνκο στα γεράματα, πίσω από τον Κούμαν του Νασούτι. Δεν χρειάζεται. Ή στο κάτω-κάτω της γραφής, πως η Ντόρτμουντ έχει πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ πιο πρόσφατα από ότι η ΑΕΚ το πρωτάθλημα Ελλάδας.
Τα ξέρει όλα αυτά ο Χιμένεθ, δεν γίνεται να είναι τόσο αφελής.
Όσο όμως αναλώνεται σε άκυρους λεκτικούς ακροβατισμούς αντί να βελτιώνει την ομάδα που προπονεί, μοιάζει σαν να τον απασχολεί περισσότερο να πουλάει καθρεφτάκια στους ιθαγενείς παρά να πιστεύει και ο ίδιος στα λόγια του.
Και αν άντεξε στο πάγκο μετά την εξάρα και αν οδήγησε μια ασθμαίνουσα ΑΕΚ στον τελικό του κυπέλλου, το οποίο είναι πολύ πιθανό να κατακτήσει, υπάρχουν και τα play-offs και η περιέργεια για το σημείο που θα έχει φτάσει η υπομονή στο Ο.Α.Κ.Α. για το ποδόσφαιρο που βλέπει ο κόσμος, σε μία κατά βάση άσχημη χρονιά.
Ας δώσει ο Μανόλο Χιμένεθ στην ΑΕΚ δύο-τρία πράγματα και ας ανησυχήσουμε για το πότε θα γίνουμε Ντόρτμουντ όταν έχουμε δικό μας γήπεδο, όπως οι περισσότερες ομάδες του πλανήτη. Ας αρχίσει να δημιουργεί μια ΑΕΚ που μπορεί να κερδίσει μια φορά τον Ολυμπιακό Βόλου, που δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τον τίμιο Δέλλα και τις ορέξεις του Νάτσο Σκόκο. Ας χτίσει μια ΑΕΚ που δεν της φαίνεται βουνό να κυριαρχήσει για ενενήντα λεπτά απέναντι στην Καβάλα και ας αρχίσει να διαχειρίζεται το (οποιοδήποτε) ρόστερ με μεγαλύτερη επιτυχία, εκτός αν όταν ήρθε νόμιζε πως θα έχει στην διάθεση του τον Τσιάρτα, τον Ζαγοράκη της Πορτογαλίας και τον Ετό.
Ας μας δείξει ένα στυλ παιχνιδιού που θα παρουσιάζει μία αναγνωρίσιμη ανάπτυξη στα παιχνίδια που πρέπει να κερδίσει, με εναλλακτικό σχέδιο για όταν στραβώνουν τα πράγματα. Ας αρχίσει, σιγά-σιγά έστω, να αλλάζει την ΑΕΚ προς το καλύτερο και μετά ας μας πει και ιστορίες για δράκους γύρω από την φωτιά και εγώ θα χτυπάω και παλαμάκια για το γεγονός ότι οι παίχτες δεν χρειάζεται να κατεβαίνουν νωρίτερα από το πούλμαν, μετά από ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και να παίρνουν ταξί για να γυρίσουν σπίτι.
Φυσικά και δεν είναι ο μοναδικός υπαίτιος για το χάλι της φετινής ΑΕΚ. Αλλά σε ένα πάγκο που χρόνια τώρα κουβαλάει μια κατάρα από μισή ντουζίνα σωτήρες και αναμορφωτές, τα πράγματα, μέχρι στιγμής, στα Σπάτα προβλέπονται ολίγον τι μαύρα και άραχνα για αυτόν.
No comments:
Post a Comment