Το είχε η μοίρα του να είναι το τελευταίο πέναλτι. Περπάτησε προς την περιοχή με το σπινθηροβόλο βλέμμα κάποιου που μόλις έχει ξυπνήσει από μεσημεριανό ύπνο και δεν ξέρει τι ώρα είναι, με την προθυμία αυτού που ανεβαίνει στο ικρίωμα.
Το χτύπημα δεν ήταν και το χειρότερο που έχει δει κανείς, αλλά σίγουρα όχι από αυτά σε περνούσαν στα προημιτελικά, στο φρικαλέο πεδίο μάχης που ονομαζόταν Ιτάλια 90.
Το χτύπημα δεν ήταν και το χειρότερο που έχει δει κανείς, αλλά σίγουρα όχι από αυτά σε περνούσαν στα προημιτελικά, στο φρικαλέο πεδίο μάχης που ονομαζόταν Ιτάλια 90.
Ο Πατ "Πακι" Μπόνερ το έσωσε. Μερικές βασανιστικές στιγμές αργότερα, ο Ντέιβιντ Ο'Λίρι ευστοχεί, στέλνει τους Ιρλανδούς στην επόμενη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και τους Ρουμάνους με σκυμμένες μπαλαδόφατσες στο σπίτι τους.
Οι λοχαγοί της συμμορίας των Καρπαθίων, Γκεόργκε Χάτζι και Μάριους Λάκατους, τον έπιασαν στα αποδυτήρια και του είπαν ότι δεν τρέχει τίποτα. Δεν τους πίστεψε. Όταν γύρισε στη χώρα του, ακόμη και στην μέση της νύχτας, χτυπούσε το τηλέφωνο και ήταν άγνωστοι που τον ρωτούσαν γιατί έχασε το πέναλτι.
Το 2002 σε συνέντευξη του στην Ιρλανδική Sunday Tribune (μια εκπληκτική δουλειά του Πολ Χάουαρντ) εξομολογείται: "Ένιωσα το βάρος όλου του κόσμου στο κεφάλι μου. Απογοήτευσα την ομάδα μου, την χώρα μου, τους ανθρώπους μου. Οι άλλοι παίχτες μου λένε να μην ανησυχώ, ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να χάσει ένα πέναλτι.Μου λένε πως δεν με κατηγορούν. Αλλά δεν μπορούσα να κοιτάξω τους φίλους μου στα μάτια και εκείνη την νύχτα έμεινα μόνος μου...."
Το 2002 σε συνέντευξη του στην Ιρλανδική Sunday Tribune (μια εκπληκτική δουλειά του Πολ Χάουαρντ) εξομολογείται: "Ένιωσα το βάρος όλου του κόσμου στο κεφάλι μου. Απογοήτευσα την ομάδα μου, την χώρα μου, τους ανθρώπους μου. Οι άλλοι παίχτες μου λένε να μην ανησυχώ, ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να χάσει ένα πέναλτι.Μου λένε πως δεν με κατηγορούν. Αλλά δεν μπορούσα να κοιτάξω τους φίλους μου στα μάτια και εκείνη την νύχτα έμεινα μόνος μου...."
Μετά τον αγόρασε η Bayer Uerdigen, την οποία και βοήθησε, με είκοσι οχτώ συμμετοχές και ένα γκολ, να ανέβει στην Μπούντεσλιγκα. Έκατσε μία σεζόν, γύρισε στο Βουκουρέστι, πήγε Τουρκία για έξι χρόνια και ξανά Βουκουρέστι όπου το 2000 σταμάτησε την μπάλα μετά από ένα τραυματισμό στο γόνατο.
Έτσι απλά τελείωσε, η σημαδεμένη από ένα χαμένο πέναλτι, καριέρα του. Ένα πέναλτι που συνεχίζει να του τρώει την ψυχή. Το πρώτο μπαρ που άνοιξε στην γενέτειρα του, λεγόταν "Πέναλτι". Ο ίδιος έλεγε πως το δεύτερο θα το βγάλει "Πάκι Μπόνερ". Λογικό. Δύο φράσεις που καθόρισαν την ζωή του.
Έτσι απλά τελείωσε, η σημαδεμένη από ένα χαμένο πέναλτι, καριέρα του. Ένα πέναλτι που συνεχίζει να του τρώει την ψυχή. Το πρώτο μπαρ που άνοιξε στην γενέτειρα του, λεγόταν "Πέναλτι". Ο ίδιος έλεγε πως το δεύτερο θα το βγάλει "Πάκι Μπόνερ". Λογικό. Δύο φράσεις που καθόρισαν την ζωή του.
Και προτού βγάλετε τα χαρτομάντιλα για τα δάκρυα ή σηκώσετε τους ώμους σας με σκληρή αδιαφορία, δείξτε λίγη συμπόνια στο καμάρι του Πετροσάνι, στον Δράκουλα του Κρέφελντ, στον Πρίγκιπα της Σαμψούντα, στον μπαρόβιο επιθετικό χαφ με τα φαντάσματα του Έιρε, στον Ντάνιελ Τιμόφτε.
1 comment:
Έξοχο!!!
Post a Comment