Τα παιδιά της Via Brera

«Ξένε, αυτό το σκουντέτο δεν χωράει και τους τρεις μας». 
Η Νάπολι το πήρε το μήνυμα από την αρχή. Λίγο πριν την λήξη, ο θαυματουργός κοντός φονιάς Αλεσάντρε Πάτο έφυγε στην αντεπίθεση (ή «κοντροπιέντε» για τους αφισιονάδος του Μανώλη Μαυρομάτη), διέσχισε το μισό γήπεδο με την μπάλα κολλημένη στα πόδια και λίγο έξω από την περιοχή έβγαλε φωτογραφία τον Ντε Σάνκτις με ένα ονειρώδες πλασέ, αποτελειώνοντας τους παρτενοπέι.  

Τρία-μηδέν για την Μίλαν και το γήπεδο  στο πόδι, ογδόντα χιλιάδες θεατές σε έκσταση και προτού καλά-καλά καταλαγιάσει ο αγαπημένος θόρυβος του γεμάτου Σαν Σίρο, όλο το ποδοσφαιρικό Μιλάνο είχε μία σκέψη στο μυαλό του: και τώρα οι δυο μας, ξάδερφε. Όλα μαρτυρούν πως με έντεκα αγωνιστικές να απομένουν και με την Ίντερ πέντε βαθμούς πίσω από τους ροσονέρι, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου το πρωτάθλημα θα παραμείνει στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας για έκτη συνεχόμενη σεζόν, η για όγδοη αν λάβουμε υπόψη πως η κούπα του 04-05 αφαιρέθηκε από την Γιουβέντους λόγω Calciopoli.

Με ένα Derby Della Madonnina να εκκρεμεί, το σκηνικό έχει στηθεί και η πόλη που έχει κερδίσει δέκα κύπελλα πρωταθλητριών και τριάντα πέντε σκουντέτι στο σύνολο, φοράει τα καλά της και ετοιμάζεται για το αποθεωτικό φινάλε. Business as usual δηλαδή στο Μιλάνο.

                                 (κλίκαρε άμα την θες σε μεγάλο)

 Και πώς να γίνει διαφορετικά; Η Λάτσιο δικαίωσε αυτούς που έλεγαν ότι δεν έχει το βάθος και τα άντερα να το παλέψει μέχρι το τέλος και μετά από ένα καταπληκτικό πρώτο γύρο ξεφούσκωσε. Η αυτοκαταστροφική Ρόμα της μεγάλης δυναμικής λόγω κόσμου και ιστορίας, κοντεύει να στείλει τους φίλους της είτε στο τρελάδικο είτε στην φυλακή: από την μία δεν χάνει ντέρμπι για ντέρμπι και από την άλλη δεν καταφέρνει να κερδίσει ματς στα οποία προηγείται με δυο και τρία γκολ διαφορά με αντιπαλους την Μπρέσια, την Τζένοα και την Πάρμα. Η Νάπολι θεωρητικά και παρά την ήττα είναι ακόμη μέσα στο παιχνίδι. Αλλά όταν στο σημαντικότερο παιχνίδι της χρονιάς δεν εμφανίζεσαι καν στο γήπεδο και μοιάζεις με το Μπάρι, όταν δεν έχεις πάρει βαθμό μέχρι στιγμής από τους υπόλοιπους πρωτοπόρους, δεν μπορείς να έχεις μεγάλες απαιτήσεις, τουλάχιστον όχι μεγαλύτερες από μία θέση στην τετράδα και το Champions League της επόμενης χρονιάς. Αν ξεπεράσει το στραπάτσο και το πάρει δεν θα μιλάμε για κάτι λιγότερο από ποδοσφαιρικό θαύμα. Η Γιουβέντους…τι να πει κανείς για την Γιουβέντους; Αφήστε το καλύτερα. Σκέτο δράμα.

Όσο για τα παιδιά από το Μιλάνο, κάτι μου λέει πως θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μία συγκλονιστική μάχη μέχρι το τέλος. Η Ίντερ βρίσκεται πίσω πέντε πόντους, έχει ένα κάρο τραυματίες και προπονητή που ήδη ακούει γκρίνια. Από την άλλη, έχει σαφώς πιο εύκολο πρόγραμμα, μεταγραφές Ιανουαρίου που της βγαίνουν, ειδικά οι Ναγκατόμο και Ρανόκια και παιχνίδι που αρχίζει να στρώνει.

Η Μίλαν πρέπει να παίξει εκτός με Γιουβέντους, Ρόμα, Φιορεντίνα και Παλέρμο, παιχνίδια δύσκολα σε έδρες παραδοσιακά αφιλόξενες.  Φέτος όμως παίζει πραγματικά καλή μπάλα, δείχνει χαρακτήρα, έχει παίχτες που έχουν συνηθίσει στην πίεση, βαθμολογικό αβαντάζ και καλή ψυχολογία. Έχει και τον κύριο Ιμπραϊμοβιτς, που ό,τι και να του καταλογίσει κανείς, την Serie A την έχει για πρωινό.

Σε ένα μήνα από τώρα η Μίλαν «υποδέχεται» την Ίντερ στο κοινό τους σπίτι, αρχές Απρίλη, Κυριακή μεσημέρι. Δεν χρειάζεται να τονίσει κανείς ότι πιθανότατα θα γίνει της μουρλής. Το ξέρουν όλοι. Αυτό περιμένουν.

                                       - ο Λαστιχάς και ο Θείος Φέστερ σε πλήρη παράταξη